در هيچ آيه اي از قرآن مجيد نيامده است كه بهشت هشت در دارد، تنها دربارة دوزخ مي خوانيم «لَها سَبْعَةُ اَبْْواب» حجر/44 [براي آن هفت در است]

ولي كراراً در احاديث اسلامي به اين نكته اشاره شده كه بهشت داراي هشت در است، اشاره به اينكه طرق وصول به سعادت كه بهشت مظهر آن است ا زطرق سقوط در دامان بدبختي كه جهنّم كانون آن است، بيشتر مي باشد، و رحمت واسعه الهي بر غضبش پيشي گرفته «سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ».

از جمله در حديثي از امير مؤمنان علي(ع) مي خوانيم «انَّ للْجَنَّه ثَمانيَهَ اَبْواب» (بحارالانوار 8/121) [بهشت داراي هشت در است] سپس به شرح اين درها پرداخته، مي فرمايد از بعضي از اين درها صديقان وارد مي شوند، و از بعضي شهداء و صالحان، و از بعضي شيعيان و محبان اهل بيت عصمت(ع) و...

در حديث ديگري از امام باقر(ع) مي خوانيم «اَحْسنُوا الظَّنَّ بالله وَ اعْلَمُوا اَنَّ للْجَنَّه ثمانيَهَ اَبْواب، عَرْضُ كُلُّ باب منْها مَسيرَهُ اَرْبَعينَ سَنَه» (بحارالانوار 8/131) [به خدا گمان نيك داشته باشيد و بدانيد بهشت هشت در دارد، پهناي هر در به اندازه چهل سال راه است.]

اين درحالي است كه از بعضي ديگر از احاديث استفاده مي شود كه عدد درهاي بهشت هفتاد و يك در است، اين مضمون در حديثي از اميرمؤمنان علي (ع) نقل شده.

ممكن است همه اين اعداد اشاره به عددهاي تكثيري باشد كه كثرت فوق العاده درها را نشان مي دهد، منتها در يك جا در مقايسه با درهاي جهنم هشت در شمرده شده، تا نشان داده شود كه اسباب وصول به سعادت از اسباب بدبختي بيشتر است و در جاي ديگر اشاره به كثرت اقوامي شده كه هر كدام از طريقي به اين كانون رحمت الهي راه مي يابند.

از تعبيرات مختلف اين روايات به خوبي استفاده مي شود كه اين درها هماهنگ است با اعمالي كه نيكان و پاكان انجام مي دهند، مثلاً در حديثي از امام صادق (ع) از پيغمبر اكرم(ص) مي خوانيم «للْجَنَّه بابٌ يُقالُ بابُ الْمُجاهدينَ، يَمْضُونَ الَيْه فَاذا هُوَ مَفْتُوحٌ وَهُمْ مُتَقَلَّدُونَ بسُيُوفهمْ … وَالْمَلائكَةُ تُرَحَّبُ بهمْ» (كافي 5/2) [براي بهشت دري است كه به آن ، در مجاهدان گفته مي شد، هنگامي كه به سوي آن مي روند آن درگشوده مي شود ، درحالي كه آنها شمشيرهايشان را بر كمر دارند و فرشتگان به آنها خوشامد مي گويند!.]

همين معني به شكل ديگري در نهج البلاغه آمده است «انَّ الْجَهادَ بابٌ منْ اَبْواب الْجَنَّه فَتَحَهُ اللهُ لخاصَّه اَوْليائه» (نهج البلاغه، خطبه 27) [جهاد دري ازدرهاي بهشت است كه خدا آن را به روي بندگان خاصش گشوده.]

باز درحديث ديگري از پيامبر اسلام(ص) آمده است «انَّ للْجّنَّه باباً يُدْعي اَلرَّيّانُ لا يَدْخُلُهُ الَّا الصّائمُونَ» (بحارالانوار 93/252) [بهشت دري دارد كه سيراب (يا سيراب كننده) ناميده مي شود، و از آن درفقط روزه داران وارد مي شوند.]

و نيز از همان حضرت آمده است «انَّ للْجَنَّه بابٌ يُقالُ لَهُ بابُ الْمَعْرُوف لايَدْخُلُهُ الّا اَهْلَ الْمَعْرُوف» [بهشت دري دارد به نام در نيكو كاري كه جز نيكو كاران از آن وارد نمي شوند.]

همچينن در احاديث ديگر اشاره به «بابُ الصَّبْر»، «بابُ الشُّكْر»، «بابُ الْبَلاء» نيز شده، حتي آمده است كه درهاي بهشت در سايه شمشيرها است «انَّ اَبْوابَ الْجَنَّه تَحْتَ ظلال السُّيُوف» (ميزان الحكمة 2/104) [اشاره به مسأله جهاد.]

قابل توجه اينكه از بعضي از احاديث استفاده مي شود كه درهاي بهشت مردان بزرگ الهي هستند! چنانكه در كافي از امام كاظم(ع) مي خوانيم كه فرمود «انَّ عَليّاً بابٌ منْ اَبْواب الْجَنَّه» (كافي 2/389) [علي(ع) دري از درهاي بهشت است] اشاره به اينكه هر كس خلق و خو و ايمان و عمل خويش را از آن بزرگوار بگيرد، و در مسير او گام نهد وارد بهشت خواهد شد.

با توجه به آنچه گفته شد معني و مفهوم درهاي بهشتي و چگونگي آنها به خوبي روشن مي شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: